Sabah kuşlarıyla uyanırlar, suskun ve korkulu
kırpıştırıp gözlerini geçerler kalbimin önünden
yoksulluğun gölgesinde akşamdan kalma yalnızlıkları
içli anne kokusu dökülür kirpiklerimden.
Barada*dan duvarlara ses vurur. memleket iner ciğerlerime
ölüm şölenine dönüşür güneşin battığı yer
vurulur göğsünden baharıma konan nehir kuşları
uzaklardan gelen at kişnemeleri karışır bir şaman'ın yankısız
bitkin sesine ve uçurum çocuklarının çığlığı...
Ölüler sığmaz çukurlara, göğün benzi solar
şarkılar söyler bir yandan kokuşmuş dudaklarıyla barbarlar
ölü çiçekler
..........
..........
Kayıt Tarihi : 17.9.2018 15:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!