Uçurum Çığlığı Şiiri - Şahika Rüzgargülü

Neden her taş altından çıkıyor böyle ismin
Sonra kördüğüm gibi beynimde dolaşıyor
Benden çok uzaklarda bensiz yaşıyor resmin
Fakat aldığım nefes hep sana ulaşıyor

Tuttum kaldırdım yerden yarım bırakılanı
Bir kaç değişik renkle boyadım kırılanı
Hep bir yerden belirdi bana yabancı yanı
Ondandır hep dilime sitemler bulaşıyor

Bir boşluk var ruhumda, benziyor uçuruma
Yıldız yağıyor gökten, saplanıyor soluma
Bende takmak isterdim sevdigimi koluma
Çare ararken yolum, çıkmazlara varıyor

Bir hayal miydi yoksa, rüzgar hiç olmadı mı?
İki avare yürek, vuslatı bulmadı mı?
Ben seninle doluyken, sende hiç kalmadı mı?
Bu soruyu yüreğim her atışta soruyor

Asla gelmeyeceksin, beklerim bile bile
Sevdayı kanatıyor, yıllar süren bu çile
Ses ver! Sende rüzgarın kucağındakı güle
Biraktığın dikenler bilsen ne acıtıyor..