Uçurum Çiçekleri Şiiri - İshak Özlü

Es oğul es,
Deliboranlar yoldaşın ola.
Konu sevdan ise,
Gürle oğul gürle yıldırım nola,
Hayırda acele gerek,
Şimşek ol düş yola.

Es oğul es,
Var,geçit vermez dağlara.
Bak,koynunda gizli mağaralara.
Peteklerden bal sızar vadilere de,
Bir parmak almaya davransan,
Yiğitlik yakışır can veren arı’ya.

Es oğul es,
Cenuptan şimale,
Konar göçerleri geçesin,
Kartallar yurdu uçurumlara varanda,
Dur oğul dur,orada dur.

Dur ve dinle oğul,
Yalnızlığın şahitlerine söylenen,
Dipsiz vadilerin şarkılarını,
Ve dahi,
Fırtınaların çılgın haykırmalarını.

Bak oğul bak,
Onlara insan eli değmez,
Onlar sevilip okşanmayı bilmez,
Yinede renk renk açarlar,
Umuda bekçilikleri asla bitmez.

Dinle oğul dinle,
Onlara uçurum çiçekleri denir.
Onlardır umudun bekçileri.
Umudu tükenmişlere umut,
Gücü tükenmişlere güçtür.

Durma oğul,haydi,
Koy yüreğine uçurum çiçeklerini,
Arı nedir? Bal senin.
Sevdayın onuru kılıcın,
Fırtınalar bineğin ola,
Savaşların en yücesini ver,
Varış canan ise.