Uçurum Alnında Başlar Şiiri - Salih Gözek

zamanın yalnızlığına iz sürer kandil
ince hüzün düşürür
kırlangıç sürüleri dolanır göğü
ve savrulur
güneş;
doğmasa da kanar
bir baykuş girer şehre
kanatlarında yenilgi
uçurum alnında başlar

kenar bahçelerde tutuşur darağacı
yeniden dirilir küllerinden
çıngırak sesiyle durur eşikte dinamit
duvarın çatlağında iç sıkıntısı
dalgın toprakta kesik izleri
su şaşkın iner
kesikse umarsız derinliğinden

ürküyle seyret düşen tetiği
mührünü bırakır göğsümde kurşun
hançer tutan hüzün
dönüyorsa dumanlı küfüyle
örtü çekilir tenhalarına sokağın
serçeler düşer dağınık fenerler gibi
muskalarda çırpınır duaların

gökyüzü başkalarınındır artık
sense kıpırtısız
gözlerin sus duran yontu
dönülmez bir boşluk bana baktığın..!

Salih GÖZEK