Uçurum Şiiri - Memet Karabalık

Uslanır insan hayattan,
sisler arasında yaşamaktan,
lal olmaktan.

Ağzına geleni söylemek ister vicdan,
nasibini beğenmeyene tükürmek ister,
ışık ister hep,
ruhuna nur diler,
iklimlerin tümünde sulh arar.

Nehirlerin tümünde yıkanmak ister beden,
sokakları başından sonuna bilmek,
arşın arşın dünyalı olmak,
nice dilberle cennetlik olmak,
haşmetle caddelerden geçmek diler.

Arsızdır beşer yine de,
yırtmacının boyu hayâsını yener,
aklının eni vicdanını deler,
tutabildiğinden fazlasını midesi gömer,
tutamadığının gıybetine dalar,
adaleti biçareyken diler,
nüfuzu varsa, hakkı kendinden başkasına münasip görmez.