Uçurum Şiiri - Vedat Sümbül

'Düşeceğim baştan belli
Kayalıklarda oturdum.
Uçurumda oturanın sorusu olmazmış,
Asıl sorumu sormadım.'

Adım gibi biliyorum,
Şiirlerimden telaşlı intiharlar damıtacak;
Bohçasında kolay ölümler taşıyan
Güzel yüzlü adamlar.

Ağızları köpürmüş atlarıyla gelecekler,
Karınları ak atlarıyla...
Atlarının döşünden sızan ter,
Acıtacak şiirlerimin yarasını.
Kan tutacak imgelerimi.
Fırsat bu fırsat, ayaklanacak bütün teşbihlerim.

Diş etleri çürümüş fesleğen kokuşlu kadınlar,
Mat hüzün kaplı sandıklarında
Emzirecekler sözcüklerimi.

Koynumda büyüttüğüm bir eşkiyâ,
Çekip son nefesini,
Yüzümün kirli coğrafyasında
Söndürecek izmaritini.

O bilgenin de dediği gibi
Güzel olacak böyle.

Şiir mülkünün ağaları, kızboğan analar;
Şenliğe duracaklar,
Ucuz şarap dağıtacaklar ayyaşlara...

Alın şiirinizi çekilin.
Kimse kalmasın köşe başlarında, sokak aralarında, meyhanelerde,
Çocuk resmi yapan ressamı vururum,
Bari annemi ağlatmayın.