Öyle bir an gelir ki insan boşlukla baş başa kalır. ne hissettiğinin ne düşündüğünün farkında bile değildir
bütün uzuvlarını uyuşmuş hisseder
hiçbir şey ona ait değilmiş gibi hiçbir şeye ait değilmiş gibi.
Dünyaya ve kadere hem kırgındır hem de kızgın. beyninde düşünceler hüküm ederken onlara "sus!" bile diyemez.
gecenin ağırlığı da üstüne çöker,
yol bulmaya çalışırken uçurum kenarına gelir
artık onun için orası sondur ama bilmez ki insan her son bir başlangıçtır.
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Tebrikler guzeldi.anlatim.
O yüzdendir adımlarımızın ürkekliği...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta