Ümitsizlik Şiiri - Büşra Yıldırım 2

Bir uçurumun dibinde,
Karmakarışık bir kafayla,
Ne yapacağımı bilmeden,
Ümitsizlik ile yürüyorum ölüme.

Uyanmış olmanın hayal kırıklığı var üzerimde.
Kanlı gözlerimi açtım karanlıklar içinde.
Yardım çığlıklarımı duymuyor hiç kimse,
Işığa çok uzağım belkide,
Dizime kadar çamura battığım bir kuyunun en derininde.

Kuyunun taşları hayallerim ile kaplı.
Çürük, kokuşmuş, kırılgan hayallerimle...
Ne zaman tutunup çıkmaya çalışsam,
Tek tek yıkılıyorlar üzerime.

Üstüme düşen hayallerimin ağırlığı,
Güçten kuvvetten düşürüyor beni.
Ellerimde ümitsizliğin kanı,
Kıyafetlerimde hayal kırıklarının parçaları,
Kollarımda son umut kırıntısının gücüyle nefes alıyorum.
Ve çok korkuyorum...
Ellerimle yaptığım, bu sessiz, kimsesiz, zifiri karanlıktan...