Uçurum Şiiri - Muharrem Abut

Sağırdım, kördüm belki de;
Hatta biraz da kördüğüm,
Senden gayrısına.
Ama gördüm gerçeği.
O gün, o sıcak yaz günü,
Mutluluğun ellerinden tutup,
Bir duygudan bir duyguya,
Bir kıyıdan öbür kıyıya geçer gibi;
Şen kahkahalar atarak,
Geçip gidebildiğini gördüm.

Zaten ta o günden belliydi.
Hani o gün,
Henüz daha ellerimdeyken ellerin,
İçim, aşkının kor dediğin ateşine
Buz kesilmemişken daha;
O sahil gazinosundan çıkıp,
Kumsalda yıldızların cümbüşüne,
Cümbüşümüzle ortak olduğumuz gece…
İşte o gece yarısı,
Hep sımsıkı tuttuğunu,
“Tutmadığım gün düşerim,
En derin uçurumlardan” dediğin ellerimi,
Tutmayı unutmayı bırak;
İttirip gün aydınlanırken,
Sırtını dönüp uyuduğunda;
Anlamıştım.
Bu aşkın sabahının hiç olmayacağını…