Uçurum Şiiri - Gaffar Ulutaş

dediler bir gün bana uçuruma giderken
vazgeç uçurumun kenarındaki gülden
düşersin bir gün sadece izlerken
kurtaramaz aşağıdaki güller seni dikenleri varken

uçurumun kenarında buldum kendimi
nefretinde acaba bu kadar derinmi?
aşktan unuttum bütün dertlerimi
sende acaba bu kadar sevebildinmi

atlayacak kadar sevdim seni aşağıya
öleceksem eğer bu aşkın yolunda
gömsünler cesedimi al kanlarla
sığdıramazlar bu aşkı genede mezara

hadi sende göm beni durma
kalbindeki o ıssız mezarlığa
üzerime isimsiz bir mezartaşı
kalmasın bu aşkın hatıranda naaşı

hani seninle hiç konuşamadım ya
keşke seviyorum diyebilseydim fısıltıyla
şimdi dünyalara haykırsam ne fayda
artık beni duyamadıktan sonra

keşke tutsaydı bu eller elini
keşke tanısaydı annem gelinini
belki giymeseydim o beyaz kefeni
şimdi görürdüm beyaz bir gelinlikle seni