Uçurum Şiiri - Yılmaz Tosun

Uçurum
- kocaman bir uçurumun başladığı yerdeyim,
ayaklarım beni alıp sürüklüyor,
uçmak istiyor bedenim sonsuzluğa kanat açıp..
seni arıyorum zamanın akışında,
seni soruyorum saatin 12 ye gelişinde,
seni görüyorum yönümü çevirdiğim her ücrada..

- gök yüzünden süzülüp giden turnalara,
haykırmak geliyor içimden,
avazımın çıktığı kadar nara atmak geliyor,
sesimi duyurmak ve benide almaları için yırtınıyorum...
nafile ne turnalar duya biliyor sesimi,
ne de uçurumun dibinde
düşmemi bekleyen akbabalar...

-- son bir azimle kendimi toparlıyorum,
yavaşça yüzümü bulutlara çevirip,
dizlerimin üstüne çöküyorum,
sonra dua ediyorum onun için,
dua ediyorum onu bir kez daha görebilmek için..

-- oda duymuyor malesef haykırışlarımı,
yalvarışlarımı tanrımda duymuyor..
son bir kez küçümseyerek bakıyorum hayata,
son bir kez,son bir kez dalganı geç diyorum yaşama,
son bir kez,son kez oynayacaksın gururumla diyerek,
uçurumdan bırakıyorum naciz bedenimi,
ve bitiriyorum hayatın kollarındaki oyunu..bitiriyorum..

YILMAZ TOSUN