Uçurtması Çalınan Çocuklar...

Uçurtmalar vardı benim küçüklüğümde,
O vakit, ağlayanlar yoktu.. böyle, ölüm de..
Kördüğüm şimdi dünyâ.. düğüm, düğümde,
Uçurtmalar nerde şimdi? .. bir kördüğümde...

Uçurtmalar vardı benim küçüklüğümde...
Uçururduk, tepelere çıkıp onları,
Onlar, küçücük dünyânın koskoca vârı,
Unutmam.. hem kırmızı, hemi de sarı,
Rengarenk hayallerin, düşlerin yârı...

Uçurtmalar vardı benim küçüklüğümde...
Masmavi gökyüzünde, bir kuş gibiydi,
Semâlar bir heyecan, bayram yeriydi,
Arkadaşım ahmetinki, ne çok seriydi..
Uçurtmalar mutluluğun esen yeliydi...

Uçurtmalar vardı benim küçüklüğümde...
Tepelere, uzunca binalar yapmışlar şimdi,
Hayaller ağlıyor, toprağa hüzün indi...
Söyleyin, bizim uçurtmamızı kim aldı,
Söyleyin nolur söyleyin, nerde.. kim çaldı..?
Etrafı, koca koca gökdelen.. binalar saldı,
Gökyüzündeki kuşlar, ardından bakakaldı.
Çocukların hayalleri, sulara daldı...
Şimdinin çocukları umutsuz kaldı...