Uçurtmam II Şiiri - İsmet Arslan

Uçurtmam uça durdu
Ayım güneşim oldu
Dünyam aydınlanırken
Tanrım beni korudu

Aylar önceydi sanki
Gördüğüm rüyadaki
Gerçek oldu bir rüya
İlham Yunus’dan belki

Yunuslar Mevlanalar
Uçurtmamdan yanalar
Ruhlar dua ederse
Ne doğurmaz analar

Şimdi mevsim sonbahar
Sular aşağı akar
Kışım yaklaşıyorken
Gönlümde bir gül açar

Uçurtmam gölge gölge
Uçuyor bölge bölge
Ruhu benim gövdemde
Kuruldu büyük denge