Uçurtmam Düştü Yere Şiiri - Ümit Alphan

UÇURTMAM DÜŞTÜ YERE
Çocuktun...
Yılların sayısı önemsiz.
Kısa donlu mavi şortun çamurluydu.
Yüzünde kıskanılası tebessüm.
Kahkahalar fotoğrafta çok güzel saklandı doğrusu.

Hey çocuk daha yükseğe.
Rüzgar abi lütfen..!
Benim uçurtmamı daha da yükseğe.
Bulutlara değdirsene.
Görsün diye...

Kuşlar kesmeye çalışsa da sana bağlı ipimi.
Hey kırmızı uçurtmam..!
Seni çocukken çok sevdim.
Koştum havalandırırken seni.
Sonrası, bekledim...
Bekledim.
Ve ipine ip ekledim.
Canın sıkılınca işaret et emi...

Çok koştum çamurlu köyümün yeşil merasında.
Uçurtmamın ardından.
Bir gün göreceksin diye.
Hep yükseğe.
Çocukluk işte.
İstanbul’dan görürsün diye...

Gelmeyeceğini bildi.
Elektrik telleri.
Teller aldı daha sonra özgürlüğümü.
Mahpushanede.
Uçurtmam tellerle düştü yere...
Ümit ALPHAN // Uçurtmam Düştü Yere //