Uçurtmam Şiiri - Tezcan Bilgiç

Uçurtmasın bak gökyüzünde,
Uzakta çok uzakta
Ama hep aklımın bir ucunda...
Unutmaya kalksam
Çekiyorsun koluma bağlı ipini...
Tam bileğimden bağlı...
Kurtuluş ise iki yollu...
Ya keseceğim ipini,
Gideceksin sonsuza dek...
Küçük bir hatıran olacak,
Bileğimde bileklik...
Ya da keseceğim bileğimi...
Ne sen kalacaksın,
Ne de ben!
Sadece kan revan...
Ama olmuyor...
Korkağım işte yapamıyorum...
Her güz aklımdasın
Baharı beklememe sebepsin...
Her bahar prangasın,
Ayrılığa ölüm gerek...
Bak uçuyorsun ama yine
Renkli ışıkların üstünde
Bulutların arasında...
Beyaz pamuk bulutların...
Ama göze göze gelince
Sarıyor etrafı yine kara bulutlar
Hüzün isteyen damlaların ardında
Kayboluyorsun...
Her zamanki gibi
Ve sen giderken
Bir el kuyruğunda
Damlıyor...
Ölü, sessiz, ıslak mısralar...