Uçurtmam Şiiri - Hasan Özünal

Uçurtmam

Bir uçurtmam vardı
Uçardı Karaman göklerinde
Allı mavili yeşilli
Göğsü al yıldızlı bayrak
Sevgi saçardı rüzgârda
Süzülür sülün gibi
Bir gelin gibi salınarak

Bir uçurtmam vardı
Kamışı damdan
Tutkalı hamurdan
Kâğıdı eski gazeteden
İpi evden aşırılmış…
Terazisi dengeli
Kuyruğu rengârenk pullardan
Salınır sevgi saçardı
İpi her karışta sevgiyle salınmış...

Mahallenin kırıkları
Kıskandılar…
Kesti ipini keratalar.
Sevmediler sevmeyi,
Bilmediler sevilmeyi,
Tatmışlardı çünkü hiç sevgiyi.
Kırdılar kanatlarını uçurtmamın,
Kesiverdiler bir hamlede ipini,
Çaresiz çırpınışlarla kayboldu gitti…

Uçurtmam gitti başka ellere
O gün bu gündür
Sevgiyi anlatırım kalemimle
Yazarım
Anlatırım
Anlamayan hala pek çok var
Anlayan anlar
Anlamayana gene anlatırım
Sevgim herkese yeter
Yurduma, Milletime
Karamana,
İnsanlığa
Güzelliğe dair
Sevgim dünyalar kadar…