Sahip olduğum bir şeyler var..
Yırtık naylonlardan yaptığım uçurtmam.
Uçuruyor onu rüzgarlar..
Ama düştü bugün, bir daha da uçurtmam.
Yıkıldı, yere düştü o da hayallerim gibi.
Havalanışı güzelken, sönük oldu inişi..
Rüzgar da dindi..
Yoldaşımız da yok artık.
Can taşır bu yüreğim.
Sancıdır ağlatan beni, tuhaf bedenim.
Yaralandık kırık uçurtmamla..
Oysa ki dans ederdik rüzgarla..
Çalındı kulağımıza kısık bir elveda.
Bitmiş günümüzün garip neşesi olurduk birbirimize.
Gülüşlerle diyecek yoktu keyfimize.
Yenilmiş umutlarımızdan arınırdık..
Ümit bohçamızı sarınırdık..
Ama düştü bugün uçurtmam.
Küstüm ona..
Bir daha da uçurtmam.
Kayıt Tarihi : 24.7.2010 12:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Büşra Özdemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/07/24/ucurtmam-11.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!