Uçurtmalar Islık Çalar Şiiri - Nuh Karaa ...

Uçurtmalar bir gelin edasıyla;
Süzülürken özgür gökyüzünün maviliğinden akşamın kızıllığına...
Yeryüzünde;
Kurumuş-sararmış bahardan kalma tüm yapraklar,
Kıvılcım bulma hevesi ile cigara ateşini beklerken,
Duyulan randevulaşma fısıltıları...
Pazar günü, pazarcıların tezgahlarında sebze ve meyveler süslenmiş renk renk,
Havanın kararması ile birlikte bir an önce toparlanma telaşı başlayınca;
Şehrin sokak lambaları ile ateş böceklerinin dostluk anlaşmasına ilişir artık tüm gözler...
Bu sırada;
Uzaklaştıkça ağır kokusu belediye çöplüğünün,
Burunların direğini sızlatan ağır kokusu...
Oynayan tüm çocukların içindeki, küçük çocuk ağlaması;
Tüm sensiz kalabalıkları arşınlar...
Yalnızlığın hazin-bıçkın sesini duyarsın,
Mezarlık içerisindeki mezarın, derin kazılmıştır...
Toprağı yan tarafına biriktirilmiş...
Akşam ezanına martı sesleri karışınca;
Bir ışık söner karşı apartmanda,
Bir ışık yanar sol fanusta...
Uçurtmalar, uçurtmalar, uçurtmalar;
Islık çalar...