Uçurtmacı Çocuk Şiiri - İhsan Taşdelen

Neden be uçurtmacı çocuk...?
Neden..?
Sen neden ağlıyorsun böyle..?
Söylermisin bana.?
Bak..!
Arkadaşların uçurtma uçuruyor orda.
Gülüyor,
Oynuyor,
Zıplıyor,
Ama sen ağlıyorsun.
Neden..?
Hadi sil gözyaşlarını...
Topla kendini,
Gel,!
Sende gel,
Katıl onlara.
Hem senin uçurtman daha güzel.
Küçük ve kibar.
Daha yükseğe uçar.
Sal gökyüzüne şimdi.
Uçurtmanı bekliyor bulutlar.

Gel bakalım otur kucağıma,
Doya doya sarılayım sana,
Kokunu basayım bağrıma,
Sen baba hasreti,!
Ben..!
Çocuk hasreti çekiyorum bak bana.
Senin baban hayatını kaybetti,
Benimde çocuğum son nefesini kollarımda verdi.
Ne farkeder.? ?
Sonuçta ikiside hayatını verdi.
Bak..!
Ben ağlıyormuyum şimdi,?
Döküyormuyum gözyaşımı..?
Kahroluyormuyum..?
Çünki..!
Sende benim bir çocuğumsun.
Oğlumsun.
Yavrumsun.
O babaların bir çocuğu var..!
Benim bin çocuğum.
Senin bin baban var..!
O çocukların bir babası.
Yani oğlum.! ?
Sen..!
Asma şu güzelim suratını
Dökme gözyaşını.
Uçurt uçurtmanı.
Sarsın bulutları,
Umutları,
Yarınları...