Uçurtmasını gökyüzüne kaçıran çocuklar gibi koştum
Nefesim kesilene kadar; Umutlarımın peşinden.
Bilmiyor ki insan;
Uçurtma tutkusunun anlık bir rüzgarla son bulacağını
Uçurtmamın ipi
Elimi keserek uzaklaştı
Gökyüzüne doğru
Ufukta kayboldu
Elimde ki yaralarla
İzlemek düştü payıma
Kayıt Tarihi : 2.5.2020 01:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!