Mavi yelekler giydiğim doğrudur
Uçurtma tamircisiyim çocukların
En iyi uçurtmayı
Kargıdan yapardı ustam
Altı eşit köşe bir de üçgen terazi
Şimdi plastik çubukları ve üçgen uçurtmalar
Yazabildiğimde mektup gönderdiğim uçurtmalarım oldu
İpini ortadan geçirip rüzgara saldığım
Okunmuştur sanırım
Annem okur uçurtmalar mektupları demişti
Annem diyorsa inanırım
Anneler yalan söylemez ki
Mavi yeleğimde yama var
Ustamda da vardı aynısı
Babasız çocuklardan para alınmaz derdi ustam
Ben de almıyorum, kibarca okşuyorum umutlarından
Zaten kim verir ki babasız çocuklara uçurtma parası
Herkesin umutları çaldığı bu koca dünyada
Bu yüzden değil mi
Simitten çok
Ekmeği sevmesi babasız çocukların
Ve dondurmacı geçtiğinde
Kapıya değil pencereye koşmaları
Ağladıklarında gözyaşlarını yumrukla silmeyi
Büyüseler hala bırakamamaları
Ümit Rona
“ METRUK “ kitabından.
Kayıt Tarihi : 21.10.2020 21:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!