Uçurtma Şiiri - Mustafa Erdim

Kırık-dökük bir pencere önünden seyrediyorum gökyüzünü
Anılarım bir uçurtma kuyruğuna sıralanmış,
bulutlarla dans ediyor
İpi,küçük bir çocuğun minicik avuçlarına hapsedilmiş.
Terlemiş parmaklarıyla zor zaptediyor.
Ha bıraktı-ha bırakacak derken,
karşı koyamıyor uçurtma o kızgın,apansız fırtınaya.
Bal rengi gözlerinden akan yaşlarla kayboluyor ortadan..
Sanki hiç olmamış gibi,
sanki taze gül kokan bu topraklara hiç çakılmayacakmış gibi,
Sanki,
hiç parçalanmayacakmış gibi.