Süzülürken gökte nazlı nazlı
Sanır mısın ister bırakılsın ipin ucu
Tutsaklık; uçmanın, güzelliğin bedeli
Bilir ipi tutan elin kadrini, kıymetini
Büyümemeli; coşku, heyecan hep sürmeli
Kanat açmalı uçurtmayla, çocukluktaki gibi
Kim istemez ipin ucundan tutmak
Titremeli el, yürek, ip elde,
Heyecan... Ha koptu, ha kopacak!
Yaşamak bu; heyecanını kaybetmemek
İpler elde olmalı, ölçülü, usturuplu yaşamak
Kıymetini bilmeli gitmeden eldekilerin
Ya olursa bunca emek tepe taklak
Kayıt Tarihi : 14.10.2006 08:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Metin Soydeveli](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/10/14/ucurtma-42.jpg)
UÇURTMA GÖNLÜM
Savrulurken semada
Rüzgarın kanatlarıyla
Aldırmadan dünyaya
Başına buyruk
Salına salına iki yana
Süzülürdü sülün kuyruk
Anlayamadım birden
Kaçıverdi elimden
Uçurtmamın ipi
Hayallerim gibi
Çakıldı yere
Tamir edemez kimse
Kırıldı gururu bir kere.
İnci Germenliler
KALBİNİZ VE KALEMİNİZ KIRILMASIN....
SEVGİLER.....
İNCİ GERMENLİLER
saygılarımla
ipin ucunu ağaca bağla,
önce tedbir sonra tevekkül,
Giderse içim rahat ve derim ki,
mevla görelim neyler neylerse güzel eyler,
Varmı bir sorun ?
tebrikler...
TÜM YORUMLAR (7)