paramız olmadığından dı,
hiç oyuncaklarım olmadı.
kağıttan yapardık uçurtmaları,
çıtalı bir uçurtma alamadık.
kağıt uçurtma bir o yana
bir bu yana
düştü düşecekti
ip kopardı
kuyruk uçardı
kağıttan uçurtmam
kaç kez yırtılır.
kaç kez ağaçlara takılırdı
tek sevincimdi
çıtalı bir uçurtma
alabilseydik eğer
en yukarıda olurdu
hiç yere inmezdi
renkleri sarı kırmızı
parlak kağıtlı
tüm çocuk günlerimde
hep kıskandım
çıtaları olan uçurtmaları
rengarenk uçarlardı
bulutlarla konuşur,
yere selam verir
gibi
çıtalı uçurtmalar
ne güzeldi
ipi çekip bırakarak
yükseğe daha yükseğe
birbirleriyle yarışarak
gökyüzünü ele geçirirlerdi
bu yüzden
süslerdi rüyalarımı
ne zaman rüzgar çıksa
çocukluğumu hatırlarım
gökyüzüne çıkarım
kah
kağıttan uçurtmamla
kah
çıtalı uçurtmalarla...
11.21.2004 / istanbul
mustafa kaya
www.mustafakaya.net
Kayıt Tarihi : 14.8.2005 07:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)