Uçurtma Şiiri - Kerem Fidanay

Çocukken uçurduğum uçurtma düşer aklıma
İpi kopunca düşmüştüm ardına
İpi kopana dek sanki hep benimki gibiydi
Gökyüzüne bakmama sebep, bir çok neden arasında …
İpi kopunca düşermiş uçurtmalar
Oysa ben ipi kopan uçurtmamı
Gökyüzüne bakarak aradım

Her ne kadar uçurtmam uçmasa da
Sanki her an görecekmiş gibi
Gökte ararım kaybettiğim uçurtmamı
O uçurtmada çocukluğum vardı
Gökyüzüne saklandı

Ben de ipimi kopardım köklerimden ayrıldım
Kuş misali kah orda kah burada mavilikler içinde
Anladım ki benim sevdiğim
Uçurtmak değilmiş uçurtmayı
Göğe bakmayı seviyormuşum
Maviyi, gökyüzünü , denizi

Ellerim boş kalınca
Gökyüzü gelir aklıma
Mavi yeşil deniz düşer
Yıldızlar , ay ve yakamoz

Ve tüm bunların toplamında
Gökyüzüne olan aşkım
Beyaz ve gri bulutlar
Yağan yağmurla düşer çocukluğum aklıma

Kimi yerlere bakar bulamaz
Oysa hepimiz aynı göğün altında
Farklı hayallere dalarız
Kimimiz yıldızlara bakarken
Kimimiz ayaklarına batan çakıl taşlarından yana dertli

Ne zaman gökyüzüne baksam
Hep başka görürüm dünyayı
Bazen gece bazen gündüz görürüm dünyayı
Bazen mavi, bazen gri , bazen siyah