Uçup gittin Şiiri - Faruk Avşar

Uçup gittin ve sensizliğinden
bir damla sevgini benimkine
katmadan anılarımızı süpürerek
rüzgara katıp beni de kendinle tükettin...!

Uçup gitin bu şehirden karla kaplı dağlarda
tane tan e yuvarlanan kar tanelerinde
sana olan hasretimin özerine çığ gibi
düşerek boğdun tüm umutlarımı...!

Uçup gitin göçebe kuşlara kanarak hep
baharı yaşayıp hiç fırtınalarda kanatların
kırılıp yüreğin beni isterken bir mermi
yarası alıp bana muhtaç olacağını düşünmüyordun...!

Uçup gittin sensizliğindeki ayrılığınla
öpüşüp yalnızlığınla sevişerek hayalinle
evleneceğimi hiç düşünmüyordun...!

Uçup gittin fırtınaya kapılan bir bulut gibi
herkessin senin akan yağmur damlacıklarına
muhtaç olduğunu düşünüyordun...!

uçup gittin sensizliğinde gözlerimde
akan kan damlacıklarıyla yaşayıp sana
hiç ama hiç muhtaç olmayacağımı düşünmüyordun...!

uçup gittin artık ben seni istemiyorum..
artık ben seni özlemiyorum..
artık ben seni sevmiyorum..
yalan söylesem de hata gebersem de ve kefensiz
sevdanla hep ölüm sevdasına başımı sensiz koysam da
artık sana taptığımı hiç ama hiç söylemeyeceğim...!