Uçup gitti Şiiri - Haluk Tatver

Sokakta kimsecikler yoktu, fırtına korkunçtu
Penceremin kenarına bir beyaz güvercin kondu
Ayakta duramıyor tutunamıyor üşüyordu
Beni görünce birde üstüne korkar oldu

Korkmasın kaçmasın diye dua ettim
Kayboldu bir anda uçtuğunu bile göremedim
Biraz dursaydı usulcacık pencereyi açacaktım
Belki girerdi içeri evimi ona yuva yapardım

Daha da şiddetlendi fırtına aklım onda kaldı
Bu soğuk havada yuvasız ne kadar dayanırdı
Yaktım ışıkları açtım pencereyi onu bekledim
Ne vardı gidecek sanki kahrımdan öleceğim

Biraz daha bekledim artık kalmadı ümidim
Pencereyi ışığı açık bırakıp yatmaya gittim
Çok uyumadım ama kan ter içinde uyandım
Hemen gidip acaba geldi mi diye baktım.

Yoktu ışığı söndürüp pencereyi kapadım
Buz gibi odada oturup dışarıdaki karanlığa baktım
Belki hala oralarda, belki de bir yerlerden izliyor beni
Ama içimden bir şeylerde sanki onunla uçup gitti