bir mum karanlığın ve bozkırın gizinde
uzaklaştıkça sözcükler naçar ifade etmeye
yakınlaştıkça kaçıp sığınıyor bir hikayeye
aşılmıyor duvarları şatosunun ..penceresiz
ne dumanı tütüyor ne bacası görülebiliyor
belli ki kapatmış özünü öznesini ve ruhunu
öyle bir anda dokunuvermişti ruhuma
sanki ezelden ebede birlikte yürünmüştü
kırk yıllık dosttu , doğuran anaydı canca
doluvermişti tüm hücrelerime oksijen
cana can katmıştı serin yakamozlar
ay sinmişti yıldızlarsa heyecan beteri
tutuklanmıştı nefes içten dışa çıkış yok
bağlanmıştı gözler ruha kalmıştı her şey
nabız patlatınca damar yollarını akışsız
kaldı tüm uzuvlar zemheri soğuğunda
uçup gitti kelebekler okyanus ötesine
garip kaldı şiirler çözüldü şarkılar mavisiz
çiçekler açmaz bülbül ötmez oldu onsuz
sade yalın bir his bir çuval kemik toprakta
yaz ey şair neyi nasıl yazacaksan bu aşka şiir
yaz ey kalem bu aşkın romanını nereye yazılacaksa
sustur ey zalim gardiyan bu aşığın haykıran yüreğini
hadi kim ne nasıl çare bulacaksa bulsun eriyişlere
efes // 35...aral2021
Kayıt Tarihi : 19.12.2021 01:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hiç bir çare
Dertli gönüllere..
Emeğine yüreğine sağlık üstadım.
Selam ve saygılarımla
Selam saygı ve tebriklerimi sunuyorum
TÜM YORUMLAR (9)