I.
“Ucunu kapattım tüm soruların,
Yalnızlaşmalarım bir,
Toplumsallaşmalarım sıfır…
Aynı anda hem uçurum bekçisi, hem ayakları kırık bir sakar, hem de ölümüne ilkel olabilmenin çelişkisi dolaşıyor damarlarımda.
Vakarlığın, durulmanın, kendine bir kibrit çakmanın eşiğindeyim.
Melankoli adımın diğer söylencelerdeki anlamı.
II.
Ucunu kısalttım tüm soru işaretlerinin.
Sızlayışlarım bir, koca karı ilaçlarım sıfır…
Aynı anda ne çok şey olunur ki…
Ne çok şey olurken, ne çok kez ölünür bilir misin? Hangi dünya saatinde vuracak saatim? Hangi sığ yanlarım yitip gidecek; hafif ateşte piştikçe anladım…
III.
Milyon yıl evvel yaşamış bir kabilede elmas gibi duruyorum ayaklar altında.
İnanmasam ölürdüm belki; hayata, umuda, bahara, Tanrıya…
Ama kendimi fazla ciddiye alıp yaşadım isterik bir inançla.
“Seni eski küllerimi sevdiğim kadar çok sevdim”
Azalışın, uçuculuğun, enikonu yok oluşun,
Bir bilsen ne büyük manalar kattı var oluşuma…
23.11.08
ışıl demirdelen
Işık DemirKayıt Tarihi : 23.11.2008 14:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ve bir dili vardı şiirin.
kutlayarak çıkmak istedim.
.........f.s.m
Ne çok şey olurken, ne çok kez ölünür bilir misin? Hangi dünya saatinde vuracak saatim? Hangi sığ yanlarım yitip gidecek; hafif ateşte piştikçe anladım…
.........................................................................
En zor olanı insanın içinde ki kendini anlatması ve bir de kendinin farkına varması değilmidir...güzel şiire tebrikler..
salim erben
TÜM YORUMLAR (4)