Üçüncü Vakit Şiiri - Hamit Pala

Seviyormuşsun!
Sen de özlüyormuşsun beni.
Böyle diyor fallar,
Ben onların yalancısıyım...

Bir başkası varmış yalnız,
Aramıza giriyormuş,
Öyle mi?

Fincandaki yollar açıkmış,
Senin saçların gibi ipek misali...
Ruhunda fırtınalar kopuyormuş.

Üç vakte kadar sen çıkacakmışsın;
O, en güzel gün batımının birinde.
Yeşil gözlerin, gülleriyle parlayacakmış yine....

Bir haber varmış güzelinden,
Beyaz kanatlarıyla kuşlar
Vuslatı getiriyorlarmış bana.

Telveler dağılmış artık,
Hele, o göz kalmamış üzerimde.
Beni seviyormuşsun sen de, öyle mi?

'Kalp kalbe karşı' derler, bilirsin.
Seni düşününce, niçin hep karşımdasın?
Demek ki sen de beni düşünüyorsun...

Dileklerim oluyormuş: Biri, sendin ya!
Seni düşünüp, seni özlüyormuşum.
Gözyaşı varmış: Sevinçten olsa gerek!

Evet, üç vakitte haber varmış...
Açık yollarımdan biri senin herhalde.
Koşarcasına bir at: Muradımdır!

Dikkatli olmalıymışım yalnız!
Kaçarmış yoksa mutluluk elimden.

Gizli bir düşman kuyumu kazıyormuş,
Dedikodumu yapıyormuş kızlar.
Ne diye bilmem ki!

Hep seni diledim Yaradan'ımdan.
Ümit köprüleri kurdum hayallerle...

Ben acılar içindeyken, ya sen?
Niçin karşılaştık bu mevsimde seninle?

Kader yazmışsa bizi bize
Bozmak olmalı mı bunu, söyle!
Artık gelmiş sevmenin üçüncü vakti!

Niçin susuyorsun, öyle?
Demek ki sen de...
Demek ki...

04 Nisan 1994 - Bursa