Üçüncü Tekil Şahış Şiiri - Kübra Gülbahar

Alışmalıyım...
Yokluğun bıçak gibi keserken tüm hücrelerimi
Kendime üç beş yalan anlatmalıyım...
Artık yoksun...
Bir yetimin çilesi yıkılmış ayaklarıma
Bir dalga ölmüş sanki
Bir rüzgar yolunu kaybetmiş utanarak
Bir fırtına düşmüş uğraksız yerlere
Ve ben yıkımları anlatırken kendime
Bir dahası olmayan hikayelere kahramanlar çıkarmaktayım...
Her sitemimi hoşgörüyle karşılayacak bir baba
Her kelimemi olgunlukla yutabilecek bir anne
Tüm isyanlarımı affedebilecek bir tanrı
Gereksiz şımarıklıklarımı sindirebilecek bir patron
Karşımda sükunetini koruyabilen bir kardeş
Estirdiğim rüzgarı şefkatle sarabilecek bir dost
Gibi görmemeliydim seni...
Hatalıyım...
Şimdi hayatın en anlamsız köşesinde bekçilik yapıyorum
Kelimelerim sahipsiz sıkılgan
Gözlerim sıradan bir kahve
Ve ışıklarını kapattım tüm şehrin
Karanlığa döküyorum günahlarımı
Duasızım...