Üçüncü Şahıs Şiiri - Burak Aksoylar

anla artık,
kabullen sana bahşedilen gerçeklerin ardındaki nimetleri,
ey şimdiki zamanın gezgini!
sana ulaşsın bu kulağımda çınlayan ıssız uğultu.
sana gelsin bu uykusuz geceden türeyen dizeler.
evet sana, yanlış duymadın.
bir yorgan ve yastığın ardından,
hayatı üçüncü bir şahıs olarak gözlemlemekle yetinebilen sana.
kafasını bir solucan gibi toprağa gömüp,
kurtuluşun vahiy yoluyla kendisine geleceğine inanabilen sana.
zamanı kendi zevk-ü sefasına göre eğip büken,
hesap vakti geldiğinde ise masumu oynayabilen sana.
tek bir beyinle ancak yarım akıl olabilen,
iki kol ve bacakla dahi bir canlı olmaktan yoksun olabilen sana.
sıcak bir gülümsemeye feda olamayan,
sıcak bir yuvaya dahi şükür edemeyen sana.
gözü yalnızca aynaları gören,
kulağı yalnızca kendilerini işiten,
ağızı ise,
alkol kokusuyla laf ebeliği yapmaktan başka bir iş bilmeyen,
sana!
sana diyeceğim şudur ki;
istersen buradan Çin’e,
oradan da Fizan’a git,
sonra da Mars’a çık.
sürekli görmezden geldiğin,
kaçınılmaz sonundan kurtulamayacaksın!
kendi etini kemirip,
kanın ve kemiğinden yeni bir “sen” dahi yaratsan,
nihai korkun olan kendinden kaçamayacaksın!
senin en büyük savaşın,
hakikatlerin gölgesinde beslediğin umarsız kin ve nefretindir.
şimdi dürüstçe sor kendine,
en fazla nereye kadar kaçabilirsin kendinden?
bak arkana, gölgen bile seni takip etmekte…