Üçüncü Peron Şiiri - Ülkü Güven

ÜÇÜNCÜ PERON

Sen giderken ne ağladım…
Ne el saldım ardından…
Bıraktığın kavgaları büyüttüm,
Büyüdüm….
Sayfalar arasında kalmış gülleri,
Bir solukta tükettim nice fikirleri.

İnadına sevdalara gebeydi zaman.
Bir sen vardı, senden kalan..
Gözlerim içli ağıtlar yakacakken,
Dilim,“Hoşça kal” demenin sahteliğinde,
İntihar kokan güllerin ezikliğinde
Ve amansız bir gurura yenik…

Eski bir günlüğün vardı elimin altında,
Ezberleyince satır satır,
Kaldırıp attım.
Sonra kitapların;
Yasaklı olanlardan…
Hepsini üç kuruşa sattım.
Şiirler de sustu senin gibi,
Yazamıyorum eskisi gibi…

Sen giderken gülümsüyordum ya hani…
Köşeyi dönünce sıraladım küfürleri…
Saçlarım döküldü,
Ferim söndü,
İnsanlar gözümde Hızır,
Sokaklar,Yecüc-Mecüc…
Yine de ağlamadım…
Vallahi ağlamadım….

Üçüncü peron
Hasretin kol gezdiği
Kavgamın geldiği son
Yalnızlık indi bindiğin trenden
El sallarken yarim kalmış herşeye,
Aklımdan isyanlar,
İntiharlar geçti gönlümden…

Üçüncü peron...
Hasretin kol gezdiği,
Kavgamın geldiği son.