Üçüncü perdeden devam

üçüncü perdesinden
bir gökyüzü kaldı yaşamın
herkesin aklında
masmavi ve olabildiğince...
tüm vedaları aşkların
düşleri, umutları insanın
minicik bir tebessümü
düğümlerken dudaklara
kederlerin ve acıların tamamı
kurudu göz pınarlarında
ki hasretti gülmeye insan
güldü, yine güldü unuttukça...
kocaman yaşamlar ki
göz yaşı ve tebessüm kadar yakın
ve bir o kadar imkansızken
unutuldu, her şey unutuldu zamanla...
unutulan hiçbir şey yoktu aslında
kırk yalan vardı insanın çakılı aklına
kırk yolu vardı kalmanın hayatta
...yazıklar olsun...
ne kadar çok yürek tüketildi
bir o kadar umut...
sıcacık duygular...
gizeminde yitti suskunun
çoğu aşklar ve heyecanlar...
hasılı hayat; kendisi zulüm anası zalim
üçüncü perdeden devam
bir gökyüzü, masmavi olabildiğince
bir kaç ukdedir hepi topu kalan içlerimizde
riya da bitti, daha ne olsun, bitti bitmesine
fakat tükendi ömür, vakit dar
dar ziyadesiyle...