Yok iken
Var oluyor çığlıkla
Dört ayak
İki ayak
Ve üç ayakla yok oluyor.
Belleklerde
Derin ve acı bir hüzün bırakır
Gülücüğü öpücüğü
Ve ağlayıcılığı unutulmaz.
Görüyor musun ne kadar acayipsin sen.
Çocuğunu çiçeğe
Gencini fidana
Ve ihtiyarını
Sararmış sonbahara
Benzetirsin...
Sonbahar
Söyle ve sus, düşün
Duygulan ağla
Ve ardından
Bir avera kahkaha yansıt boşluğa.
Bir yaz ürünüdür bu
İsmi sonbahar.
Nice sam yeli yemiş.
Nice güneşler görmüş
Ve nice yağmurlar, dolular.
Yıldızlıdır saçlar
Dalgındır gözler
Ve üç ayaklıdır artık
Bir tahta iki kemik
Üç ayaklı sonbahar.
Sonbahar
Bütün yazın kalıntısı
Buram buram
İlkbahar kokar, yaz kokar.
Bir kültürdür o
Geçmişleri taşır geleceğe.
Artık kar ve kıştır beklediği.
Sakladı
Nice tohumlar
Nice çimenleri kanadında.
Ulaştırmak için
Gelecek ilkbaharlara.
Bir sonbahardır bu
Hüzünlü bir sonbahar.
Dileği:
Unutulmuşluğu duymamak
Korunan kollanan
Ve sevilen olmak.
29/03/1990
Perşembe
Kars
Kayıt Tarihi : 14.1.2025 01:01:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1990 yılı Yaşlılar Haftası etkinliği Kars Liseler arası Şiir yarışması Birinciliği.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!