Yalnızlıkla zıtlaşan Ömer’in payına
Şükranlı sabahlar düşmüştü..
Ne zaman aşk gelse
Şükran hüzünlü bir şekilde
Kapıya yönelirdi
Ama hiç gitmezdi
Saklanırdı kafasında oluşturduğu
burjuva bıyıklı heriflerin gölgelerinin arkasına
Bilirdi bir yara bandı vazifesi göreceğini
ne zaman bir terk ediliş otursa boğazına Ömer’in
ayak izlerini tersine çevirerek
bir bumerang sadıklığıyla geri döneceğini
ve kaybolacağını teninin sıcaklığında
Ama yine de üzülürdü Şükran
Kimsesizliğine gömülür ağlardı
Bekleyiş içini kemiren lağım faresinden beterdi
Aşkın değil aşksızlık zamanlarının kadınıydı o
bir mendilden farksızdı bedeni.......
09.07.2006
Sevgi GürbüzKayıt Tarihi : 10.7.2006 09:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgili Ömer Turan'ın Şükran serisinden etkilenerek karalanan öyküsel bir çalışma oldu.. Kendisine teşekkür ediyorum....
TÜM YORUMLAR (7)