Üçüncü Çekmece Şiiri - Nurşah Şenel

Bir kumbaram yoktu benim
tüm bozuk paralarım harcanmış
hüzün kupürleri biriktirdim ben de
göz izinin son kalışıyla kalbimde
buzulkar bir yalnızlığa kaçtım
dantelden çeyizimi yanıma
almadan
iğne oyası inceliğinde…
son ‘’Allahaısmarladık’’ deyişini
özveri göstermeden katlayıp
duvar kenarına iyice yanaştırdığım
konsolun üçüncü çekmecesine attım
ve bu ayrılık konçertosunun ninnisiyle
tüm sevinçlerimi ölüme yatırdım...