Gün, geceyarısı...
Küre sessiz; küre ıssız...
Paylaşmak ve eşit yaşamak, insanlık ve kardeşlik gibi 'hiçbir anlamı' olmayan ifadelerin ardına sığınan şaşılası yaratık, kendine düşman, arşınlıyor küreyi...
Sanki böyle devam ederse o çaresiz ve zayıf yetilerine güç katacakmışçasına, sanki böyle devam ederse o kısa ve hezeyan yumağı varoluşunu kıracakmışçasına türdeşine gülüyor, sövüyor, kin güdüyor ve nihayetinde varolmanın acısını bir diğerinden kan çıkarma pahasına dindirmek istiyor..
Üstelik tüm bunları da sıralanan o 'değer' adı verilenlerin ardındaki siperde saklanarak yapıyor...
Ne hazin..
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Devamını Oku
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta