Uçunca Bütün Kelebekler

uçunca bütün kelebekler
yurdumuzun önünden
dönerse o alevden
güller!
ya geri dönerse...

yağmur oluk oluk yanaklarımızda
o biraz şebnemce ısırıyor beni
buz gibi bir temmuz sabahı
o biraz jalece sarıyor beni

özlem şarkıdır mırıldanıp durduğum
uykumu bölüp rüyasına ortak olduğum
bir adım. sonra umut dolu kurduğum
düş.
sürülüş.

memleket memleket arkamıza bakmadan
hüzne dönen bölük bölük akşamlarımız
ışığımıza dolanan zemheri kelebek
kanatları yanar ipek ipek...

çiyli dudaklarında mehtap buruşur
sabah heyheyler içimdeki ırmağı
gamzesinden doğar o bütün gülüşmeler
ıslatır içimi sımsıcak gözyaşları

bir mevsim: temmuz... temmuz...
bölünür gözlerimde birlikteliğimiz
keder alevleri avuçlarında
şarkılar şol defa da ruhsuz

ağlatıver istersen özgülü
doğrulsun ırmağın kıyısından
tepelerden güneş batıyor yayla gülü
haber ver ...

(14 Eylül '98,00: 12: 55, İstanbul)