Kuşlar konuyordu pencereme ürküyor ve korkuyorlardı.Duruşlarından belliydi kuşların, yüzleri telaşlı,içlerinde binlerce korku vardı.Güven olmaz diyorlardı insanlara, sahi güven olmazmıy dı? Sanırım kuşlar bizden korkuyorlardı.
Sonra baktılar pencereye,biraz su birazda yem koymuştum.Yemlendiler,içtiler sularını kuşlarımız,beklentileri oldu.
Başladılar cilveli
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta