Uçun kuşlar uçun Şiiri - Adnan Deniz

Kuşlar konuyordu pencereme ürküyor ve korkuyorlardı.Duruşlarından belliydi kuşların, yüzleri telaşlı,içlerinde binlerce korku vardı.Güven olmaz diyorlardı insanlara, sahi güven olmazmıy dı? Sanırım kuşlar bizden korkuyorlardı.

Sonra baktılar pencereye,biraz su birazda yem koymuştum.Yemlendiler,içtiler sularını kuşlarımız,beklentileri oldu.

Başladılar cilveli
oyunlara.Yeniden coştular.Çok güzel oynuyorlardı.Bir cıvıltı bıraktılar ortalığa. Sanırım teşekkürleri buydu, çok da güzel ötüyorlar,Sanki gülüyorlardı.

Dillerimiz farklıydı onlarla ama kardeşti yüreklerimiz. biliyorlardı.biliyorduk içimizden geçen güzellikleri.Bizler insandık sonunda, onlarsa evet evet, onlar çok güzel kuşlardı.

Dünya çok güzel dedim.Ne kadar kocaman böyle.Söyleyin Kuşlar hadi söyleyin,bu dünya yetmez mi bize?Uçun kuşlar uçun şarkılar söyleyin.uçun kuşlar uçun birlikte ve kardeşce.

Bir bakıp gideceğiz,bir hayal bu dünya. Hadi bir nefes alın kardeslerim,yaşayalım birlikte Uçmayı paylaşın kuşlar, yabancınız degiliz.Göklerde kanat çırpın,uçun kuşlar uçun,uçuşsun yüreğimiz.Bu gökler sizin,bu gökler hepimizin.Özgürlükler yazın yüreğimize. konun kuşlar konun, güneşli pencereye.

Paylaşalım hayatı, tükensin kavgalarımız.Bize kalsın, o güzel yaşanacak hayatımız.
Uçun kuşlar uçun, siz uçtukca bizler varız.