Uçuktu Yaz Şiiri - Ahmet Tığlı

Uçuktu yaz;
Gözlerinde bir aşkın tebessümü karbeyaz
Ellerini tuttuğumda önüne düştü bakışların
Yanağının üstünde al al oldu duyguların
Utandı biraz! ..
Rengarenk bir dünya dolaşırken içimde
Evren kadar genişledi yüreğim
Düşerken boşluğuna ummanının
Uçurumlarında yakaladım sevgiyi
İki yüreğin istiridyeden devşirdiği.
Uçuktu yaz;
Sahillerinde fırtınaları susmayan bir deniz
Dalgaların kâbusunda hayaller kuran bir melek
Zamanın yamaçlarında unuttuğu kardelen
Göletlerde köklerinden koparılan çiçek
Ve sen çiseleyen yağmurlar gibi indin gönlüme
Çöl rüzgârlarının kumullarını yığdığı yüreğime.
Uçuktu yaz;
Rüzgârlarında dinmeyen acıların yorgunluğu
Kadük bir sevginin yüreğindeki cılız sesi
Zulmün ruhunda ara vermeyen nefesi
Düğümlenmiş kaderin kaç adağa mahkûm eli
Bir yaşam sevdasının yürek kıpırtıları
Gülüşlerinin ardında koca bir dünya
Bakışlarımda döndü zamanı durdurarak
Bakışlarımda koca bir sevdayı sırtlayarak.
Uçuktu yaz;
Yataklarında kurumuş nehirlerin vardı
Denizlere akan sularını arardı
Ruhunda çöl rüzgârları derinden eserken
Susuz kalmış kervanlar gibiydi yüreğin
Vahasına susamış sevgileri sorardı
Lâvların savurduğu küllerin ötesinden
Umudunu kaybetmemiş bir gemi gibi
Devasa dalgaların ardından giderdi.
Uçuktu yaz;
Boynu bükük çiçek gibiydin biraz
Bir gölette yapayalnız yüzerken buldum
Ne gözlerinde sevda ne saçlarında rüzgâr eserdi
Ellerin sıcak mı sıcak
Gülüşlerin yaşayan bir zamandı
Kuyu derinliğinde ağlayan bir sevgi
Dokundukça çıkrık sesinde inleyen nağmeler vardı
Yüreğinde küllenmiş bir sevda
Tüm benliğimi tutuşturacak kadardı.
Uçuktu yaz;
Gözlerinde bir aşkın tebessümü karbeyaz
Yüreklerimizde büyüyen bir sevgiydi yaz
Leylekleri gitmeyen sıcak ülkeler gibi yaşadık
Uçmuştuk biraz...

Ahmet TIĞLI 23.3.2008 (Sevgi Merdivenleri)