Uçuk Mavi Hayaller Şiiri - Ahmet Kurnaz

Uçuk mavi hayallerle sana geliyorum.
Umudum anka kuşu kaf dağının ardında.
Sen,en yücesinde dağların turnalar gibiydin.
Güneş uykusundan uyanmadan
ve ay batmadan daha.
Akşamların ayazı bıçak gibi keserdi.
Gündüzlerin Güneşi halâ yaksa da tenimi
senin yokluğun kadar yakmıyor.

Ardıçlı dağların akşam güneşini,
saçlarında erittiğin zamana gidiyor aklım.
Yakamozları arasında Körfez’in
gülüşün kalmış,
onunla avunuyorum.

Çaresiz duygularım
akşamların serinliğinde,
sıcaklığına düşerdi yüreğinin.
Şimdi gücüm tükenmek üzere,
sırtımda yüklü hüzün dağlarını atamıyorum.
Bir anda bitiyorum
,her şey bitiyor.
Heves,umut,güç,hayat.
Her şey bir anda tükeniyor.

Sonra çöle düşen yağmur damlası gibi
sen düşüyorsun aklıma.
Hangi hayat var yaşamaya değer,
hangi mantıkla yaşayacağım.
Nice karanlıkları yollarda,
sensizliği an be an gözlerimde erittim.
Ama yüreğimde çöreklenen
buz dağlarını eritmekten acizim.

Yolların öbür ucunda ya sen varsın,
ya sensizlik.
Çıkmak bir dert yollara,
çıkmamak başka dert,
Güneşin ilk ışıkları,
yücesinden aşsa da dağların.
göz pınarlarımdan düşen iki damla gibi düşüyor.
Ak benekli bulutlar hayallerimin üstüne çöken bir kâbus.

Ben gittikçe benimle gidiyorsun.
Yorgun düşen gözlerime
senden bir parça hayal düşüyor.
Aklımı alıyorsun gülüşünle.
Damarlarıma enjekte edilen bir morfin,
bir eroin gibi beynimi uyuşturuyorsun.
Düşlerimi salıyorum sokaklara,
sensiz dolaşıyor.
Ufuklara seninle dalıyor,
her sabahına sensiz giriyorum ömrümün.