Uçuk kaçık nergisler Şiiri - Arap Kurt

Uçuk kaçık nergisler

Göçmen kuşlar dönerken, ben benden gidiyorum
Derin yaralar açtı, duyduğum acı sözler
Varsın düşsün cemreler, gün güne soğuyorum
Dönüp arkama baksam, kaybolmuş bütün izler

Bir çok anı ve özlem, emaneti zamanın
Her günüm bayram olsa, tadı çıkmaz o anın
Umut tomurcuklarda, müjdecisi baharın
İtekliyor toprağı uçuk kaçık nergisler

Gönlüme koydu seni gönüllerin sahibi
Unutmak mümkün değil olmaz olmamış gibi
Gece gündüz kapkara cehennemin de dibi
Gözlerimiz aşina gözbebeğimde yüzler

Avucumda eriyor küçük kar taneleri
Özledim ellerini daha daha neleri
Gözyaşlarım çoğaldı nerde onun sileni
Neşeli türküleri çalmasın gayrı sazlar

Kurtoğlu imtihanın bitmez ölene kadar
Yolun çıkmaza çıkar seni bekler bu kader
Eğrisi doğrusu bir eden kendine eder
Uçurumlar çoğalır yokuş olur tüm düzler