Gökyüzüne o gün yıldızlarla gel
Arkanda ay vardır, ışıtır acık
Karanlık geceyi, alacak o yel
Dilinde habersiz, sarmışsa uçuk
Öyle içten sevdim, yarası derin
Tepemde simsiyah, duruyor serin
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Aslında herpes türü bir virüsün neden olduğu uçuk, vücudun zayıf düştüğü anlarda dilde, dudakta, yüzde, hatta gözde çıkar...
Halk arasındaysa 'korkudan, görülen bir kabustan' dolayı çıktığına inanılır... Doğrudur da... Çünkü direncin düştüğü anlar, zaten olumsuzlukların yaşandığı anlardır...
Şiirde de böyle bir durum anlatılıyor... Çaresizlik, hasret ve özlem ruh ve bedeni yıpratıyor, 'uçuk' bu nedenle çıkıyor...
İlginç bir şiir.. Kutlarım değerli dostu...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta