Uçucu yağlar,tiner kokusu.

Uçucu yağlar,tiner kokusu.
Paslanmış demiirin imdat çığlığını duyamayanlar da var.
Dünya dönüyor.
İnsanlar önlerine bakmadan yürüyor hızlı hızlı yavaş adımlarla.
Sokak ortasında bir adama araba çarpar.
Kanlar ve kırılmış kemikler.
İç organlar yollara saçılır da..
İnsanlar bu olanları, bunca can pazarını ,
Belediyenin yeni yaptığı yol süslemesi sanır,
Beğenmedikleri için belediye yeçalışanlarının yüzlerine gülüp,
Arkalarından çekiştirip kınarlar.
Adam ölüyor Dünya seviniyor.
Sözde dünyaya barışık olduğunu söyleyen bir Ülkede;
Bebekler kızgın tavada öğle arası yeniyor.
İnsan dediğin İnsan bir birine aş eriyor.
Dünya çığlık çığlığa beni kirletiyorsunuz! desede.
Yerin yedi kat dibindeki tepede duran,
Dışı beyaz içi kara,küflü bir bina.
Kendi kendine,kendini dünyanın efendisi sanıyor..
Adamlar kendilerini efendi sanırlarken.
Birileri arkasından ipiyle oynuyor.
Dünya sinesin deki yarayı,
Dışarısına vurur bir gören olsun telaşın da,yangın,sel,depremlerle kasırga,insanların gözüne sokuyor.
Kendini insan sanan bakar körler, bunca olana,doğal afet gözüyle bakıyor.
İnsanlar insanlar...
İnsan olmaktan çıkıyor..
Uçucu yağlar,tiner kokusu..
İçi çürümüş yaratıklar ulu ortalık da çirit atıyor.
Ve içlerinden biri..
Ey mukaddes ölümü var eden!
Varlığın tek sahibine binler ce şükür ediyor..