Hali kafeste doğan kuşları andırıyordu
Uçmayı kendine layık görmeyecek kadar kanatsız bir çırpınışı vardı
Sanki kafesi beynine ve yüreğine yaptırmıştı
Kendini kaldıramıyordu kanatları
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
"Çocuk ruhu" sanki...
Hem "saf", hem deneyimsiz..
Hem de güçsüz.......
Bizi hep böyle istemedi mi "başımıza çökenler!"
Sömürgenler,
Soyanlar!
Tebrikler Önder Kardeşim..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta