Ucube Şiiri - Yahya Oğuz

Kuzgun kelebeklerin saatlerle ilgisinin
Hepimizde ortak noktası dışında
Daha kesif, daha anlamsız ve amip
Elbette onarılmaz cephesi bulunur
Kundak lekesi bir ucubenin
Uyumsuzluğunu değiştiremese de
Bir isim yakıştırılamayan yüzüne
Geçiştirilmiş bir ad bile ağır
Kıvrandığımız ilgisiz terazilerde
Unutulmuş bir kavramdır denge

Çok ağlar diye üç aylıkken sütten kesildi
Annesinin bildiği ninni yoktu, unutmayalım
Ve unutmayalım alnı çatlak bir çocukluktu
İkide bir hortlayan keşkelerden
Bir ekmek kırıntısı gibi ezbere bilirdi
Bütün caddelerini kaybolunacak şehrin
Hatırlayın, annesinin bir ninnisi yoktu

Bezgin bir duruştu ilişkilerle bağıntısı
Her karesinde ağır çekim bir dram
Öyle ki yelkovanları günlere sürerdi de
Ne sineklere ne aç derinliklere yaranamazdı
Muskasız ve kepir çocukluğundan
Eski bayramlara belki yırtık bir özlem
Adi bir heyecanı nerden çekiştirsindi

Bakışlardan su çekilir sırtındaki kambura
Çoğalan bir kalınlık yüzünde nasır
Her kelimesi sövgü sayılır, giydiği çuval
Hanesine yazılır işlediğiniz kabahatler
Bön okunur içindeki resim bile
İsmine bitişik yazılır bütün heceler
Güneşle küskündür mağrur kalabalıklarda

Üçüncü tekil şahıslardan konuşalım
Çağrılmayanların, anılmayanların namı
Ve birinci çoğul şahısların kapıları
Hep kilitli bütün kapıları onlarındır
Kapılara konuşunca göğe ığıl bir hüzzam
Tastan su içmez, göle lahza eğilmez
Bir bildiği var ya da öyle yazılmış

Yürürse peşinde akbabaların şaşkın girdabı
Mundardır yediği tabakta nimet
Anneler haylaz çocuklarını hep onunla korkutacak
Aynalarda eriyen içteki suratı da güdük
Boynu bükülünce kendine bile karşı
Israrla kendi öz ellerinden bileniyor eceli
Ölümünde bir güzellik bulacak insanlar
Sadece kurtuldu diyecek en iyileri bile

Yaratmanın delili addedilir taşlar bile
Yüzü ise nedense ibreti nazar
Noksanlığın istikrarı yeminler tazelenen
Hücrelerinde karalanmış bir talih
Bir eli hep hazin bir yumruk kadar
Bir eli aranmayan boşluk
Kopartmasa kışkırtır, yanaşmaz güller
Boşlukları asi, gitgide kızıl bayraklar
Kanun ki hüzne bile duyarsız, sabır kemiren
Bir başka yazgı; dokunamazsınız
Asla dokunamazsınız bir kalbe üşüyerekten
Dokunamazsınız düşlerinde ağlasanız bile
Yüzüyle sınandı ve bütün cephelerde kaybetti