Ucube. Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Yağmur bulut doğurdu,
bulut umut
muhayyilem bir ucube...

gemiye hamule, lazımdı demir atmış beklerken;
muhayyileme hamile kalmaktı elzem...

elinde neşter,
daha dokuz değil,sekiz değil,
tam tamına yedi aylık/ken
daldırıp cerrah aldı sezeriyanla...

saçı bitmemiş yetim kaldı geriye...

oysa hesap baştan yanlış.
hece ölçüsüyle sekiz sekizlik...

adam çok verimkardı,
Allah rızası için verirdi...
üç ekmeği olsa birini komşuya,
biri kendineydi;
üçüncüyü silgi yerine kullanırdı...
onu her daim bayat alırdı...
silgi yerine kullanırdı projelerine...

sererdi halısını bile camiye
evdekini...

gördü caminin önündeydi,
tüyü bitmemeiş yetim.
getirdi evine,
bir kızı vardı adı Kafiye.
çıplaktı yeni gelen,
çıplak ta gidecekti...

gözleri şiir renginde,
gamzeli çenesiyle güzeldi yetim...

adam çok verimkardı...
eğildi bebenin kulağına,
senin adın şiir olsun...

Allah rızası için...

12/Şubat/2010/Cuma