Ucu yırtık ayakkabılarım

Ucu yırtık ayakkabılarım da
Ne kadar da hızlıydı ayaklarım
Yaramaz ve arsızdı bakışlarım.
Utanma nedir bilmeyerek
İnadına çıkardı
Ucu yırtık ayakkabımdan parmaklarım.
Eğer ucu yırtık bir ayakkabınız varsa
Ayaklarınız da hala çocuksa
İşte o zaman korksun sizden dünya.

Damımızın üzerinden uçan uçakları
Ucu yırtık ayakkabım ile kovalardım.
Mahalledeki kedi ve köpeği
O ayakkabılarla yakalardım.
Bazen bir taşa değerdi acırdı
Yırtığından çıkan parmaklarım
Yinede çok hızlı koşardı
Ucu yırtılmış ayakkabılarım.

Akşam eve gelince
Kirden gözükmezdi ayaklarım.
Yorgun yogun sırıtırlardı anneme
Gezmekten şişmiş parmaklarım.
Annem haftada bir kere yıkardı,
bir haftalık suçlarımızı
Veresiye defterine yazardı.
Sokaktayken yakalayamazdı ya...
Banyoda bana pusu kurardı.
Hainsin, Anne...
Derdim içimden
İş birlikcim ise dış kapını önünde
Hiç oralı olmazdı.
Annem bir tas suyu kafama döker
elinin dolusuyla çarpardı...
Çocuk,çıplak ve ıslak tenime.
Kaçamazdım da elinden
Köpüklü ve banyodaydım.

İçimden söylenirdim
Sıkıysa dışarıda yakalasana!
Tazı gibi koşardık,
Ben ve ucu yırtık ayakkabılarım
Banyodan sonra uyurdum.
O uykular ne kadar tatlıymış.
Veresiyeci annemse ne kadar haklıymış.

Yaramazlık ve umarsızlığa hesap sorulmayış
Ucu yırtık ayakkabılarımla birlikte,
büyüdüğümüz mahallemde kaldı

Şimdi ise en şık,
ve pahalı ayakkabılar var ayağımda.
Ama?
Ne uçak yakalayabiliyor
Ne de kedi köpek kovalayabiliyorum.
Ne elma armut çalabiliyor
Ne de bağa bahçeye dalabiliyorum.
Annemse yanına gittiğimde çok iyi
Veresiye çalışmıyor artık benimle
yıkamıyor beni yıkamıyor söylene söylene.

Başparmağımda ki iz hatırasıdır
Ucu yırtık ayakkabılarımın
Eğer şimdi olsaydınız yanımda
Sizinle bu sabah günü,
gece ise karanlığı yakalardım.

Çöplükte oynar...
durmadan koşardım.
Gökyüzüne bakarak koşmayı özledim
Yere düşmeyi...
Ya da bir komşuyu canından bezdirmeyi
Sizi çok özlüyorum.
Ucu yırtık ayakkabılarım.